ราตรีนี้ช่างแสนยาวปวดร้าวนัก
ด้วยพิษรักแรงหึงจึงเสียหาย
ลองทบทวนความถูกผิดคิดก่อนตาย
อย่างหลีกหลี้ร่างกายไปจากเธอ
คิดถึงแม่ที่แก่เฒ่าคงผิดหวัง
ครอบครัวพังต้องย้ายแยกแตกเพราะเผลอ
คิดถึงวันก่อนเก่าเราเพื่อนเกลอ
เคยพร่ำเพ้อรำพันฉันครวญคราง
เมื่อถึงยามผิดหวังในชีวิต
สะท้อนจิตคิดสับสนจนรุ่งสาง
หยิบกระดาษมาวกวนจนหนทาง
ดูเลือนลางซานซมมานมนาน
กระโดดตึก...คงจะจบศพไม่สวย
อยากมอดม้วยดับดิ้นสิ้นสังขาร
กินยาตาย...หากไม่ตายกลัวทรมาน
ผูกคอตาย...ข้างบ้านเกรงชุมชน
จึงคิดจบนั่งทบทวนดูถ้วนถี่
ราตรีนี้..อยากตายคล้ายสับสน
เราโชคดีที่เกิดมาเป็นคน
ต้องทุกข์ทนใช้กรรม..ช้ำต่อไป...
ริน ดอนบูรพา
๓๐ พ.ค. ๕๕
ด้วยพิษรักแรงหึงจึงเสียหาย
ลองทบทวนความถูกผิดคิดก่อนตาย
อย่างหลีกหลี้ร่างกายไปจากเธอ
คิดถึงแม่ที่แก่เฒ่าคงผิดหวัง
ครอบครัวพังต้องย้ายแยกแตกเพราะเผลอ
คิดถึงวันก่อนเก่าเราเพื่อนเกลอ
เคยพร่ำเพ้อรำพันฉันครวญคราง
เมื่อถึงยามผิดหวังในชีวิต
สะท้อนจิตคิดสับสนจนรุ่งสาง
หยิบกระดาษมาวกวนจนหนทาง
ดูเลือนลางซานซมมานมนาน
กระโดดตึก...คงจะจบศพไม่สวย
อยากมอดม้วยดับดิ้นสิ้นสังขาร
กินยาตาย...หากไม่ตายกลัวทรมาน
ผูกคอตาย...ข้างบ้านเกรงชุมชน
จึงคิดจบนั่งทบทวนดูถ้วนถี่
ราตรีนี้..อยากตายคล้ายสับสน
เราโชคดีที่เกิดมาเป็นคน
ต้องทุกข์ทนใช้กรรม..ช้ำต่อไป...
ริน ดอนบูรพา
๓๐ พ.ค. ๕๕