รักไม่ผิดจิตตนทำหม่นหมอง
ชอบเรียกร้องปองร่ำเพ้อพร่ำหา
มิรู้หน่ายบ่ายค่ำไร้นำพา
ผลาญเวลาพร่าทำลายเพียงกายตน
อนาถจิตพิษรักช่างหนักแท้
ซาบดวงแดแผ่ฤทธิ์ประสิทธิ์ผล
ใครประสบพบพานหมองมานมน
เสน่ห์กลดลใจอาลัยครวญ...
บูรพาท่าพระจันทร์
เฝ้าชะเง้อเม่อมองท้องทุ่งกว้าง
สุดอ้างว้างว้าเหว่เหหันหวน
เคยเชยชิดยอดยาใจใยรัญจวน
แสนปั่นป่วนร้าวราญซ่านทรวงใน
เฝ้ารอรักซึ่งแรมร้างเมื่อนางจาก
พาพลัดพรากระทมตรมหมองไหม้
ร่วมทุกข์สุขสายสัมพันธ์สัญญาใจ
สาบานไว้ว่าเรียนครูอยู่ด้วยกัน
น้องเรียนดีมีโอกาสเรียนเมืองนอก
ครูบ้านนอกอยู่ห่างไกลไม่อาจฝัน
เฝ้ารอคอยแสนทดท้อรอแจ่มจ้นทร์
อาจมีวันนางโน้มน้อมให้ดอมดม
คนอกหักเหมือนสุนัขเห่าเครื่องบิน
แม้สุูญสิ้นหมดโอกาสคู่สู่สม
ชะแง้คอรอคอยแม่ตาคม
สุดระทมขมขื่นยืนเดียวดาย
ริน ดอนบูรพา
๒๙ พ.ค. ๕๕
สุดอ้างว้างว้าเหว่เหหันหวน
เคยเชยชิดยอดยาใจใยรัญจวน
แสนปั่นป่วนร้าวราญซ่านทรวงใน
เฝ้ารอรักซึ่งแรมร้างเมื่อนางจาก
พาพลัดพรากระทมตรมหมองไหม้
ร่วมทุกข์สุขสายสัมพันธ์สัญญาใจ
สาบานไว้ว่าเรียนครูอยู่ด้วยกัน
น้องเรียนดีมีโอกาสเรียนเมืองนอก
ครูบ้านนอกอยู่ห่างไกลไม่อาจฝัน
เฝ้ารอคอยแสนทดท้อรอแจ่มจ้นทร์
อาจมีวันนางโน้มน้อมให้ดอมดม
คนอกหักเหมือนสุนัขเห่าเครื่องบิน
แม้สุูญสิ้นหมดโอกาสคู่สู่สม
ชะแง้คอรอคอยแม่ตาคม
สุดระทมขมขื่นยืนเดียวดาย
ริน ดอนบูรพา
๒๙ พ.ค. ๕๕