เพียงยินคำ พร่ำร้อย ถ้อยสนอง
หมายประคอง ปองรัก สลักฝัน
ชื่นแดดวงทรวงหนึ่งซึ้งชีวัน
รสจำนรรจ์ หวานพรม คมวจี
สมคุณค่า ว่ารัก ภักดีมอบ
ด้วยคำตอบ ปลอบครวญ ให้นวลศรี
สื่อความถึง ซึ่งใน สายใยมี
ทั้งฤดี พลีให้ ไว้ครอบครอง
แม้นนภา วันนี้ เป็นสีหม่น
ด้วยมีฝน หล่นมา ฟ้าดูหมอง
หลังฝนซา ฟ้าคงเห็น เป็นสีทอง
เรื่อเรืองรอง ผ่องไสว เช่นใจเรา
ฉันจะรอ เธอกลับ มารับขวัญ
อยู่เคียงมั่น ปลอบโยน คลายหม่นเหงา
ประคองรัก สลักกานท์ อยู่นานเนา
เคลียคลอเคล้า เย้าหยอก....ไม่หลอกลวง
“สุนันยา”
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
