จะไม่ถามความนัยให้เธอเจ็บ
รู้ว่าเก็บความหมายที่อายเหนียม
ขอแค่เพียงเคียงจันทร์สัมพันธ์เรียม
จะแท้เทียมในใจก็ไม่แคร์
ชินหรือยังแข็งกร้าวแต่ร้าวลึก?
ฉันไม่นึกว่าสำคัญเห็นพันแผล
คงจะมีที่หมายชายตาแล
คนรังแกคนรักษาคงหาเจอ
ถึงวันนี้...คงพอรอพิสูจน์
ที่ดื่มดูดเคียงผสมมันขมเหรอ?
ฉันต่างหากอยากง้อว่ารอเธอ
จะปรนเปรอจนตาย...เช่นชายครวญ
ถึงไม่ตอบก็รู้ว่าดูออก
เพราะหยิกหยอกตรงชัดดุจหมัดสวน
หากเป็นมวยคงแย่แพ้กระบวน
ต้องเซซวนล้มหงายพ่ายคามือ
จริงอย่างว่าชินชาแต่ว่าเจ็บ
เหมือนเป็นเหน็บเจ็บหายจะคลายหรือ
อาจไม่ถึงหม่นหมางครางฮืฮ..ฮือ
แต่ยังครือคลอเบ้าเศร้าจางจาง
ถึงวันนี้ปล่อยวางทางความคิด
ไม่มีจิตไขว่สูงดูหงส์หาง
ปล่อยหงส์สวยบินไกลไปตามทาง
นกกระยางแค่ทวงถามความทรงจำ
********************