.jpg)
เพียงดอกหญ้าอย่างเราเขาไม่สน
รักจึงยอมพร้อมทนทุกข์ล้นเปี่ยม
เตือนหัวใจหลายครั้งยังไม่เจียม
มิอาจเปรียบเทียบเทียมเจียมตนไว้
เพราะกระต่ายหมายจันทร์อันเลอค่า
แค่ดอกหญ้าเคียงดินถิ่นอาศัย
มิเลอเลิศเพริศแพร้วแวววิไล
ถึงอยู่ใกล้กันนิด..ไม่คิดมอง
เธอชะเง้อเพ้อหาทุกคราค่ำ
คืนฝนพรำจำทนยืนหม่นหมอง
ใจเธอนั้นจันทร์งามตามครอบครอง
ดอกหญ้าต้อง!!!!...เตรียมใจรับพ่ายแพ้
ขอมองดูอยู่ไกลไกลในที่ฉัน
คืนเพ็ญจันทร์จ้องเธอชะเง้อแข
ชื่มชมเธอจากใจไม่ผันแปร
จันทร์คงแล...เหลี่ยวมาหาสักครั้ง
ขอแจมด้วยนะคะ...เคยต่อกับเพื่อนไว้
---สะเลเต---
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
