
กระต่ายน้อย ชะแง้ แลแขเด่น
ยังคงเห็น แขพร่าง อยู่กลางหาว
เฝ้าชื่นชม มองแข แหย่หยอกดาว
ยังคงเฝ้า วันแข แลมองมา
กระต่ายน้อย คอยวัน จันทร์ฝากรัก
แล้วสลัก อักษร กลอนภาษา
ฝากคำรัก มั่นหมาย กระต่ายมา
กับดารา คืนฝนพรำ หรือค่ำแรม
จันทร์ยังเด่น ยังอยู่ ยังดูเห็น
แม้จะเป็น คืนฝนพรำ เมฆดำแต้ม
แม้เดือนดับ ฟ้าคล้ำ หรือค่ำแรม
จันทร์ยังแย้ม สว่างใส กลางใจจันทร์
กระต่ายน้อย คอยแลแม้ไกล ใจไม่ห่าง
จันทร์อยู่กลาง ดวงใจ แม้ในฝัน
กาลจะผ่าน วันจะเปลี่ยน หมุนเวียนวัน
จะรักจันทร์ เหมือนเก่า เท่าชีวา
แม้โสมเสี้ยว เกี่ยวฟ้า ตั้งตาจ้อง
ยังนั่งมอง จันทร์เสี้ยว เกี่ยวเวหา
รู้ทั้งรู้ ไม่อาจแข่ง แสงดารา
แต่รู้ว่า จันทร์ยังอยู่ คู่ราตรี
กี่ทิวา กี่ราตรี ไม่มีหวั่น
ยังมีจันทร์ แม้ถึงวัน จันทร์ห่างหนี
จันทร์จะอยู่ แม้เนิ่นนาน ผ่านกี่ปี
อยู่ตรงนี้ กลางใจฉัน แค่นั้นพอ
เพราะจันทร์อยู่ ตรงนี้ ที่จันทร์อยู่
ใช่ฟ้าหรู จันทร์อยู่ไหน รู้ไหมหนอ
อยู่กลางใจ กระต่าย ผู้หมายรอ
แม้ต้องทน แหงนคอ รออีกไกล
ความเป็นจริง จันทร์สูงเด่น เห็นเห็นอยู่
ได้แค่ดู จันทร์ลอย เกินสอยไหว
กระต่ายน้อย ได้เพียงฝัน ถึงจันทร์ไกล
แล้วสอนใจ สอนสั่ง นั่งมองเจียม....
******************
ขออนุญาต...คนที่เคยต่อกลอนนี้ด้วยกัน
คืนนี้ก็ไม่ต่างกับคืนนั้น....
จันทร์ดวงเดิม หน้าต่างบานเดิม ความรู้สึกเดิม...เดิม
ต่างกันเพียง เราจำ...เขาลืม
คืนนี้...จึงต้องนั่งเขียนกลอนนี้ขึ้นมาใหม่....เพียงลำพัง