เป็นกีฬา ท้านรก อกหมองไหม้
ชีวิตใคร ใครรัก จักถลำ
เที่ยวทำบาป เรื่อยไป ไร้ศีลธรรม
ต้องรับกรรม ช้ำหม่น จนมีดมัว
ยอมรับว่า เคยทำ จนช้ำจิต
ครุ่นครวญคิด ทีไร ให้ปวดหัว
ด้วยว่าเด็ก เกินกู่ ไม่รู้กลัว
ทำความชั่ว ไว้มาก จากผ่านมา
อยากเตือนเพื่อน พี่ฟ้อง ขอร้องเถิด
ชีวิตเกิด แก่ดับ ลับดวงหน้า
ลดละเลิก กันไป ให้ไกลตา
เกิดชาติหน้า ฉันใด อย่าได้ทำ
พันทอง
คงยิงนก ตกปลา มาดื่นดาษ
นั่นเพราะขาด คำนึง จึงถลำ
เมื่อรู้แล้ว ตัดบท งดกระทำ
ระงับกรรม หยุดเวร เป็นบุญตน
ปรานีเขา เราสุข ทุกข์มิเกิด
การละเมิด ผู้อื่น ฝืนเหตุผล
นับเป็นความ อุตริ จิตวิกล
อกุศล อคติ อย่าริเลย
สุนทรวิทย์