ตัณหาล้วนยวนยั่วให้มัวหมอง
เปลี่ยนค่าทองมองเฟื่องประเทืองไสว
เป็นเศษกากซากเน่าน่าเศร้าใจ
จากสดใสให้ด่างดำเห็นตำตา
อันกำเนิดเกิดกายยากหมายมั่น
คิดเลือกสรรนั้นยากเย็นเป็นนักหนา
แต่ชั่วดีชี้ชัดเต็มอัตรา
ไม่เลือกว่าข้าผู้ดีอยู่ที่คน
ถึงต่ำค่าถ้าใฝ่ดีศักดิ์ศรีสูง
เช่นดั่งยูงเยี่ยมฟ้าเวหาหน
เทพเทวามาอวยพร้อมช่วยดล
มิ่งมงคลกุศลสุขทุกทุกวัน
ส่วนสูงศักดิ์ปลักตมนั้นชมชอบ
เข้าน้อมนอบหมอบกราบเหมือนซาบสรรพ์
สักวันหนึ่งถึงเพลาต้องจาบัลย์
ถูกลงทัณฑ์บั่นทำลายตายทั้งเป็น...
บูรพาท่าพระจันทร์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
