....น้ำตาไหล พร่างพรู ท่วมอู่ร้าว
ทราบเรื่องราว ชายขอ มารอสม
ผวาเข้า กอดซบ หากพบชม
แนบซบอก ไห้ห่ม ใจซมซาน...
...อยากเข้าซบ ไออุ่น หนุนพิงภักดิ์
คลายจากปลัก ความล้า พร้อมพาผ่าน
จากตรอมใจ ไกลหมอง สนองกาล
ให้หายทน ลนลาน สมานทรวง...
...แต่ยามนี้ เปี่ยมทุกข์ ไร้สุขซ่อม
แซมความตรอม ไหม้หม่น ปี้ป่นช่วง
ใจยังจด ความพลั้ง เรื่องทั้งปวง
ยังเป็นห่วง กลัวช้ำ มาซ้ำเติม...
รัตนาวดี
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
