สายลมดึกพัดผ่านสะท้านหนาว
สื่อเรื่องราวหมองไหม้แห่งไพรเถื่อน
ที่กำลังถูกกลบแสงลบเลือน
ด้วยการเยือนแห่งยุคที่ศิวิไลซ์
ปานจะขับกล่อมโลกด้วยโศกเศร้า
ท่ามกลางเงานักล่าผู้มาใหม่
สัตว์เคยอยู่ป่าเขาลำเนาไพร
ต่างหม่นใจโหยหาทวงป่าคืน
เพลงขุนเขายามดึกเพรียกกึกก้อง
ท่วงทำนองตรอมตรมสุดขมขื่น
เสียงสายธารจาบัลย์ทั้งวันคืน
ดังกลมกลืนไหวหวั่นและสั่นเครือ
สายลมแห่งวัตถุประทุเดือด
ชโลมเลือดหลั่งนองรินของเหยื่อ
ผีก่นป่านายทุนไม่จุนเจือ
คอยถากเถือต่อไปอย่างไร้อาย
วันนี้ป่าถูกปลุกให้ลุกตื่น
ต่อต้านคลื่นพรานโจรทโมนร้าย
วันพรุ่งคงสกาวดุจดาวพราย
ป่าใกล้วาย ผืนนี้....คงจีรัง
คงมีหวังหยัดยืนในผืนหล้า
รวมสัตว์ป่ารายล้อมอยู่พร้อมพรั่ง
หริ่งเรไรเสียงขรมระงมดัง
สร้างพลังป้องป่าเขาลำเนาไพร!ฯ
อริญชย์
๒๙/๕/๒๕๕๕
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
