หนุ่มนาข้าวห้าวหาญชาญสมร (กระบี่... เอ๊ย..!ไม่ใช่ๆ)
ฟังขวัญอ่อนสวนตาลมาขานไข
ชวนไปขี่หลังทุยเดินลุยไฟ (เอ๋า กลอนพาไป
)เอายังไงให้เอี้ยงมาเกี่ยงงอน
หลงรักสาวนาเกลือเมื่อปีก่อน
ถูกบังอรหักอกจนหลกล่อน (ขนหัว)
จึงเข็ดขามความรักจะหักรอน
กลัวจะนอนจมน้ำตาลที่หวานเกิน
ได้แต่มองยอดตาลนาบ้านน้อง
กลัวจะต้องตกพะองเป็นหงส์เหิน
เพราะแข้งขาล้าอ่อนตอนดุ่มเดิน
กลัวจะเพลินน้ำคำจนช้ำทรวง
เดี๋ยวนี้พี่ตาขาวไม่ห้าวหาญ
กลัวลนลานความรักจะหักร่วง
กลัวจะเป็นฟายทุยให้เจ้าลวง
กลัวตกห้วงเหวใจยากไต่คืน
ขอหยุดพักสักนิดไม่คิดรัก
ขอห้ามหักดวงใจไห้สะอื้น
ขอหลบหลีกพ่อตาแกคว้าปืน
ขอเพียงยืนอย่างปอดปอดมองยอดตาล
“ไพร พนาวัลย์”
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
