ดึกดื่นคืนนั้น
ค่ำคืนนั้นไร้ดาวสกาวแสง
สายลมแรงพัดให้เย็นกายฉัน
มือถือไฟส่องฉายประกายพลัน
รอบตัวนั้นต้นไม้มีรายเรียง
แว่วเสียงของนกป่าเวลาดึก
ให้รู้สึกคนขลาดหวั่นหวาดเสียง
หริ่งเรไรร่ายรำสื่อสำเนียง
ป่านี้เพียงแค่ฉันเท่านั้นไป
กบตัวหนึ่งขยับร่างอยู่ข้างหน้า
ตัวโตกว่ากบที่ท้องมีไข่
ตาโปนวาวกล่ำแดงท้าแสงไฟ
ฉันดีใจย่องเข้าจับแล้วกลับเลย! ฯ
อริญชย์
๒๘/๕/๒๕๕๕
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน |
22 พฤศจิกายน 2024, 02:46:PM | |||
|
ผู้เขียน | หัวข้อ: คืนอาวรณ์ (อ่าน 10622 ครั้ง) |
| ||||||||||
Email: