เพียงยลฟ้าอุราซึ้งคะนึงฝัน
ส่งสัมพันธ์ปันฤทัยถึงใครหนอ
ลืมคืนวันสะบั้นรักร่วมถักทอ
เคียงพะนอคลอเคล้าให้เศร้าตรม
คงสิ้นหมดรสหวานดั่งชานอ้อย
ครั้นเสื่อมถอยน้อยน้ำตาลก็พานขม
เชื่อลมปากมากนักมักชวดชม
ทรวงระทมระบมอกกว่าตกตาล...
-บูรพาท่าพระจันทร์-
ลมปาก"ดิน" เชื่อได้ ไม่โป้ปด
มิแห้งหด เหือดหาย คลายความหวาน
ห่วงยิ่งนัก รักเสมอ ใช่เผลอมาน
แนบเนานาน นิจนิรันดิ์ มิผันจร
ด้วยความห่าง ต่างชน คนละชั้น
มาผกผัน กั้นกาง รางสังหรณ์
จำต้องเหม่อ มองฟ้า อย่างอาทร
เพียงพร่ำวอน อ้อนเดือนดาว คราวหนาวใจ
มิแห้งหด เหือดหาย คลายความหวาน
ห่วงยิ่งนัก รักเสมอ ใช่เผลอมาน
แนบเนานาน นิจนิรันดิ์ มิผันจร
ด้วยความห่าง ต่างชน คนละชั้น
มาผกผัน กั้นกาง รางสังหรณ์
จำต้องเหม่อ มองฟ้า อย่างอาทร
เพียงพร่ำวอน อ้อนเดือนดาว คราวหนาวใจ
"ดิน"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
