น้ำท่วมฟ้า ปลากินดาว โลกถึงคราว ร้าวสลาย
เมืองล่ม จมวอดวาย แผ่นดินไหว ล้วนไม่มอง
ขอเพียง เธอเคียงคลอ อยู่พะนอ สองต่อสอง
หญิงใด เลิกหมายปอง จะตระกอง น้องนางเดียว
เสาวภาคย์ ฤๅยากแค้น จักหวงแหน โดยแน่นเหนียว
รักมั่น หมั่นกลมเกลียว งดข้องเกี่ยว เหลียวแลใคร
สมรัก สักนาที เท่าสุขศรี ร้อยปีได้
แม้นหาก ต้องจากไกล ยอมกลั้นใจ วายชีวา
พร้อมพลี สรีระ ดีกว่าละ เสน่หา
สูญดิน สิ้นนภา คงบูชา ห่วงอาทร
จับจิต พิศวาส นุชนาฏ มิอาจถอน
ศิโรราบ ตราบม้วยมรณ์ นิรันดร ห่อนจืดจาง
สุนทรวิทย์
เมืองล่ม จมวอดวาย แผ่นดินไหว ล้วนไม่มอง
ขอเพียง เธอเคียงคลอ อยู่พะนอ สองต่อสอง
หญิงใด เลิกหมายปอง จะตระกอง น้องนางเดียว
เสาวภาคย์ ฤๅยากแค้น จักหวงแหน โดยแน่นเหนียว
รักมั่น หมั่นกลมเกลียว งดข้องเกี่ยว เหลียวแลใคร
สมรัก สักนาที เท่าสุขศรี ร้อยปีได้
แม้นหาก ต้องจากไกล ยอมกลั้นใจ วายชีวา
พร้อมพลี สรีระ ดีกว่าละ เสน่หา
สูญดิน สิ้นนภา คงบูชา ห่วงอาทร
จับจิต พิศวาส นุชนาฏ มิอาจถอน
ศิโรราบ ตราบม้วยมรณ์ นิรันดร ห่อนจืดจาง
สุนทรวิทย์
รักจริงรีบมาขอ
อย่าให้รอเห็นใจบ้าง
หากจิตคิดรักนาง
อย่าให้นั่ง ตั้งตาคอย
ขออย่าดีแต่ปาก
พูดซ้ำซากมัวแต่ฝอย
ดาวเลื่อนเดือนก็คล้อย
รอเช้าเย็นไม่เห็นเงา
รักจริงต้องหวังแต่ง
ทิ้งให้แห้งนั่งเหี่ยวเฉา
แกล้งยั่วให้มัวเมา
แล้วก็ทำหญิงช้ำใจ
ไม่ขอรอพี่แล้ว
น้องขอแจวคอยไม่ไหว
ลาทีขอหนีไกล
คนอย่างพี่ดีแต่ลวง
--ณัชชา--
อย่าให้รอเห็นใจบ้าง
หากจิตคิดรักนาง
อย่าให้นั่ง ตั้งตาคอย
ขออย่าดีแต่ปาก
พูดซ้ำซากมัวแต่ฝอย
ดาวเลื่อนเดือนก็คล้อย
รอเช้าเย็นไม่เห็นเงา
รักจริงต้องหวังแต่ง
ทิ้งให้แห้งนั่งเหี่ยวเฉา
แกล้งยั่วให้มัวเมา
แล้วก็ทำหญิงช้ำใจ
ไม่ขอรอพี่แล้ว
น้องขอแจวคอยไม่ไหว
ลาทีขอหนีไกล
คนอย่างพี่ดีแต่ลวง
--ณัชชา--