ยามย่ำสนธยาฟ้าเปลี่ยนสี
ดวงฤดีเหว่ว้าหาใครเหมือน
สุริยาคล้อยต่ำยามค่ำเยือน
ไยลืมเลือนสัญญาเมื่อสายัณห์
ท้องนภาฟ้ากว้างมิห่างหาว
หมุ่ดวงดาวสกาวเกลื่อนเยือนบุหลัน
คิดถึงน้องนางเดียวเคยเกี่ยวพัน
นามเจ้านั้นคือ “อาทิตย์อัสดง”
เจ้าห่างหายหลายวันดั่งจันทร์ลับ
นภากลับมืดมิดน่าพิศวง
รุ่งอรุโณทัยไยยังคง
หรืออนงค์หลงฟ้าจึ่งลาไกล
ยามอาทิตย์อัสดงขอจงอยู่
มาเคียงคู่ดวงแดเถิดแขไข
ยามเจ้าเลือนลับฟ้าสุดอาลัย
รอวันใหม่ใจหม่นจากคนคอย
“ไพร พนาวัลย์”
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
