เขาหลับกัน ฉันยัง นั่งออนอยู่
เขียนกลอนรู้ ลู่ทาง ค่อนข้างฝืน
มิอยากปล่อย เลยละ ถึงมะรืน
กลอนมิลื่น กลืนกล่อม ก็ยอมเกลา (๙๙๙.)
ดึกแล้วหนอ ขอเพียง เคียงให้ถึง
อีกบทจึง หนึ่งพัน ฝันต้องเหมา
ถือว่าฟลุ๊ค บุกบั่น กันเบาเบา
โถมใส่เข้า มาเต้น ที่เส้นชัย (๑๐๐๐).
รัตนาวดี