เมื่อยามตื่น ผืนทน ปนความเศร้า
ใจปวดร้าว ทุกข์ระทม ประสมประสาน
เรื่องรักใคร่ ไม่ยอมยุ่ง มุ่งแต่งาน
ด้วยพบพาล ความชอกช้ำ ระกำใจ
อยากจะหลับ ไม่อยากตื่น ฝืนทนอยู่
ไม่อยากรับรู้ อย่างยิ่ง สิ่งไหนไหน
แสนซ้ำซาก จำเจ อยากหนีไกล
อยู่ไม่ไหว แล้วเรา เศร้าตรอมตรม
ทำสิ่งใด หลายครั้ง ก็พังหมด
แสนรัดทด หดหู่ ดูขื่นขม
เกิดชาตินี้ มีแต่ช้ำ ทุกข์ระบม
ครอบครัวล้ม เพราะรักร้าง ช่างมันเถอะ...อิอิ
ริน ดอนบูรพา
๒๖ พ.ค. ๕๕
ใจปวดร้าว ทุกข์ระทม ประสมประสาน
เรื่องรักใคร่ ไม่ยอมยุ่ง มุ่งแต่งาน
ด้วยพบพาล ความชอกช้ำ ระกำใจ
อยากจะหลับ ไม่อยากตื่น ฝืนทนอยู่
ไม่อยากรับรู้ อย่างยิ่ง สิ่งไหนไหน
แสนซ้ำซาก จำเจ อยากหนีไกล
อยู่ไม่ไหว แล้วเรา เศร้าตรอมตรม
ทำสิ่งใด หลายครั้ง ก็พังหมด
แสนรัดทด หดหู่ ดูขื่นขม
เกิดชาตินี้ มีแต่ช้ำ ทุกข์ระบม
ครอบครัวล้ม เพราะรักร้าง ช่างมันเถอะ...อิอิ
ริน ดอนบูรพา
๒๖ พ.ค. ๕๕
อยากดามใจ ปู่จัง มานั่งคิด
คงไม่ผิด ใช่ไหม ไปสะเออะ
อยากจะช่วย ด้วยจริงใจ ไหวไหมเนอะ
ถ้าเปื้อนเปรอะ เลอะบ้าง ก็ช่างมัน
จักขอเป็น แรงใจ อยู่ใกล้ปู่
โปรดเอ็นดู บ้างนะ อย่าเหหันต์
ด้วยรักปู่ คนเดียว ตามเกี่ยวพัน
รีบตอบรับ เร็วพลัน วันนี้เลย
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
