.jpg)
คืนเดือนหงายประกายดาวพราวจรัส
แสงนวลชัดพัดวาวสกาวสรวง
แต่ใจข้าดาดับลับทั้งดวง
ด้วยติดบ่วงห้วงเปลี่ยวสุดเดียวดาย
ช่างเงียบงันคืนวันอนันต์นัก
ถูกสลักกักทรวงจนร่วงหาย
เฝ้าจอมจมระทมท้อรอความตาย
ฝันมลายคล้ายลมพรมแล้วเลือน
เพราะคารมคมลิ้นประทินถ้อย
ใจดวงน้อยรอยกรีดดุจมีดเฉือน
ให้ระกำช้ำหนักรักสะเทือน
หาใดเหมือนเฝื่อนขมจมฤดี
เหลือเพียงลมตรมแผ่วพัดแววช้ำ
ยังฝังจำพร่ำกอดไม่ทอดหนี
ว่าน้ำคำล้ำหวานหว่านวจี
อาจราคีมีพิษจริตลวง
แสงนวลชัดพัดวาวสกาวสรวง
แต่ใจข้าดาดับลับทั้งดวง
ด้วยติดบ่วงห้วงเปลี่ยวสุดเดียวดาย
ช่างเงียบงันคืนวันอนันต์นัก
ถูกสลักกักทรวงจนร่วงหาย
เฝ้าจอมจมระทมท้อรอความตาย
ฝันมลายคล้ายลมพรมแล้วเลือน
เพราะคารมคมลิ้นประทินถ้อย
ใจดวงน้อยรอยกรีดดุจมีดเฉือน
ให้ระกำช้ำหนักรักสะเทือน
หาใดเหมือนเฝื่อนขมจมฤดี
เหลือเพียงลมตรมแผ่วพัดแววช้ำ
ยังฝังจำพร่ำกอดไม่ทอดหนี
ว่าน้ำคำล้ำหวานหว่านวจี
อาจราคีมีพิษจริตลวง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
