คืนนี้พี่ นั่งเงียบเหงา เศร้าดวงจิต
พี่หวนคิด ถึงน้องนาง เจ้ารู้ไหม
นั่งคนเดียว ช่างเปลี่ยวเปล่า ไม่เข้าใจ
คิดถึงใคร บางคน ทนทรมาน
ป่านฉะนี้ เธอคงหลับ สบายแท้
พี่ชะแง้ อยากเห็นหน้า แม่ตาหวาน
จนดึกดื่น เฝ้าพะวง ถึงนงคราญ
ถูกกีดกัน เจ้าจากบ้าน ไปไกลตา
ด้วยญาติพวก พี่น้องเจ้า รังเกียจพี่
พาน้องหนี ไกลสุดกู่ อยู่สงขลา
หวังตัดขาด ห่างหายไป ไม่กลับมา
ปวดอุรา ขมขื่น ต้องผืนทน
ข่าวว่ามี เศรษฐี ที่หาดใหญ่
ชอบคนงาม ทรามวัย ตามเหตุผล
พ่อรังเกียจ พี่ชาย เพราะความจน
ขอน้องน่ามล เป็นเศรษฐี มีสุขเอย...
ริน ดอนบูรพา
๒๖ พ.ค. ๕๕