อยากหลับฝัน ทั้งคืน จนลืมตื่น
อยากหยัดยืน ในโลก ด้วยโศกศัลย์
ทุกสิ่งอย่าง ต่างเห็น ไม่เว้นวัน
อยากอยู่ด้วย ช่วยกัน ครั้นตื่นมา
คงจะมี ความสุข ลืมทุกข์หมด
คงจะไม่ รันทด ประชดหนา
คงจะไม่ ตรอมตรม ขื่นขมนา
คงจะไม่ เหว่ว้า ด้วยชาชิน
แต่คงไร้ รสรัก ถูกผลักไส
ความข้องใจ กลัดกลุ้ม ปกคลุมสิ้น
อีกมากมาย ก่ายกอง หมองชีวิน
จนแดดิ้น เก็บกด รันทดกาย
ลืมตาตื่น อีกครั้ง ดังหวังไว้
ดวงฤทัย สดชื่น ระรื่นหลาย
แม้กลืนกล้ำ ย้ำจิต ชีวิตวาย
ช้ำใจตาย ฉากจบนี้ ไม่มีเธอ
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
