ฉันอกหัก หนักหน่วง ในช่วงนี้
ช้ำฤดี แหลกแล้ว แห้วเสียสิ้น
ทั้งเก็บกด หมดไป ในชีวิน
ต้องสูญสิ้น ทุกอย่าง ไม่สร่างซา
ถ้าแม้นมี ศาลา ให้มาพัก
เจ็บมากมาย เสียหลัก ไม่ชักช้า
ขอมาซบ หลบหลับ ใจกลับมา
ด้วยอ่อนล้า เหลือเกิน ก้าวเดินไป
คงจะดี ไม่น้อย รอคอยรัก
แม้เหนื่อยนัก รักหน่าย คงคลายได้
จะหลับนอน ผ่อนพัก ไม่จากไกล
รักษาใจ ให้ฟื้น คืนกลับมา
พันทอง
แม้นมองเห็นคุณค่าอย่าเสียหลัก
เชิญมาพัก ผ่อนใจ คลายปวดปร่า
ร้าวระทม ตรมหาย หน่ายวิญญา
เช็ดน้ำตาแห้งหมด ปลดระทม
ให้เธอได้ยิ้มรื่น ชื่นสนาน
พบเบิกบาน หวานกลับ รับสุขสม
ไร้โศกศัลย์ วันเก่า ร้าวระบม
ด้วยอารมณ์ เริงร่า อย่างท้าทาย
ลืมเสียเถิด ความหลัง ที่ฝังจิต
อย่าได้คิด ติดความ ระกำหมาย
พักศาลาใจก่อน เพื่อผ่อนคลาย
ปลดระบาย ใจหม่น ให้พ้นทาง...
“สุนันยา”
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
