ยามเหนื่อยอ่อนผ่อนองค์ลงนั่งพัก
ดั่งผันผลักหนักอึ้งซึ่งแผ่นผา
ให้เย็นรื่นชื่นลมพรมกายา
ทุเลาซาราร้อนให้ทอนลง
เช่นพฤกษาครามีผลดลปักษี
ให้เร็วรี่ปรี่ชิมด้วยลิ้มหลง
ครั้นไร้หมดรสจางก็ร้างปลง
สิ้นพะวงห่วงหาอำลาไกล
เปรียบศาลาพฤกษาเห็นเป็นประจักษ์
ยามสิ้นรักมักเลือนเหมือนผลักไส
โอ้ประหลาดอนาถย้ำให้ช้ำใจ
หมดเยื่อใยไร้รู้สึกสำนึกจำ
อกพี่เป็นเช่นศาลานิจจาเอ๋ย
ยามชื่นเชยเขนยแนบแอบงามขำ
ใครเล่าหนาอุราพร่ำซึ้งลำนำ
ที่รินร่ำจำเรียงยามเคียงเรา
วันนี้เหงาเศร้าวิญญาณ์ศาลาอก
น้ำตาตกหมกไหม้หทัยเหงา
ขอฟ้าดินอินทร์ท่านช่วยบรรเทา
อย่าให้เฝ้าเขลาลำเค็ญเป็นศาลา...
-บูรพาท่าพระจันทร์-
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
