รู้ไม่อาจ เรียกวันคืน ฝืนชีวิต
พรหมลิขิต กำหนดไว้ ให้เธอฉัน
จำต้องแยก เพราะใจรั่ว ชั่วนิรันดร์
ต่างทิ้งฝัน ที่เคยสร้าง อย่างอาลัย
รักคำเดิม ยังคงก้อง ร้องในจิต
แต่ว่าสิทธิ์ มันเปลี่ยนไป ใจหวั่นไหว
ระหว่างรัก เจอทางตัน บั่นหัวใจ
สุดท้ายไม่ เข้าใจกัน วันอำลา
ผ่านสองปี รู้ข่าวเธอ เจอคนใหม่
คนที่ใช่ ดีกว่าเก่า เขาเลอค่า
แต่ตัวฉัน ยังคงติด ชิดเวลา
จึงน้อยหน้า ไม่มีใคร ให้เดินเคียง
แม้สำนึก ตัวว่าผิด คิดทวนแก้
สิ่งที่แย่ แต่ก็สาย หายสิ้นเสียง
อยากขอโทษ บอกในใจ ใช้สำเนียง
ทำได้เพียง ขอโทษวาน ผ่านสายตา
พรหมลิขิต กำหนดไว้ ให้เธอฉัน
จำต้องแยก เพราะใจรั่ว ชั่วนิรันดร์
ต่างทิ้งฝัน ที่เคยสร้าง อย่างอาลัย
รักคำเดิม ยังคงก้อง ร้องในจิต
แต่ว่าสิทธิ์ มันเปลี่ยนไป ใจหวั่นไหว
ระหว่างรัก เจอทางตัน บั่นหัวใจ
สุดท้ายไม่ เข้าใจกัน วันอำลา
ผ่านสองปี รู้ข่าวเธอ เจอคนใหม่
คนที่ใช่ ดีกว่าเก่า เขาเลอค่า
แต่ตัวฉัน ยังคงติด ชิดเวลา
จึงน้อยหน้า ไม่มีใคร ให้เดินเคียง
แม้สำนึก ตัวว่าผิด คิดทวนแก้
สิ่งที่แย่ แต่ก็สาย หายสิ้นเสียง
อยากขอโทษ บอกในใจ ใช้สำเนียง
ทำได้เพียง ขอโทษวาน ผ่านสายตา
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
