ฤทัยรอนถอนจิตคิดถวิล
เคยคุ้นสิ้นกลิ่นจันทน์บรรจถรณ์
ครั้งเคยแนบแอบนางเคียงร่างนอน
ฟังเว้าวอนอ้อนมิขาดสวาทชม
มีแสงแขแลโคมประโลมส่อง
เคล้าเนื้อผ่องยองใยในกลิ่นฉม
ซึ้งซ่านกลิ่นถวิลหอมยามดอมดม
ราวประพรมบ่มมิ่งขวัญสุคันธา
ไยฤๅพรากจากที่นอนทิ้งหมอนหนุน
กายละมุนอุ่นอ่อนราวซ่อนหา
เฝ้าคอยน้องร้องร่ำไร้นำพา
อนิจจาทิวาค่ำน้ำตาคลอ
ขอกราบองค์ทรงธรรม์บนชั้นสรวง
ติดตามทวงดวงใจน้องคืนห้องหอ
ทุกเวลานาทีฤดีรอ
เคียงพะนอลอออ่องเนื้อยองใย...
เข้ามาหักมุมบ้าง..ไม่ให้ขนลุกขนพองจนเกินไป...
-บูรพาท่าพระจันทร์-
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
