"น้ำตากล่อมครูดอย"
พี่อยู่บนภูเขา
มีร่มเงาให้เอนหลัง
สายตาส่อพลัง
สู่ความหวังที่หลังดอย
พี่ค้นเดินด้นป่า
แม้เหนื่อยล้าไม่ยอมถอย
กิ่งเกี่ยวแก้มเป็นรอย
เลือดไหลย้อยไม่หยุดเดิน
พี่อยู่ในภูหิน
ไร้คนยินหลังเขาเขิน
มุ่งหน้าฝ่าดงเดิน
จุดมุ่งหมายไม่ไกลตา
หลายปีที่พี่ฝึก
ร่ำเรียนลึกการศึกษา
เสร็จกิจถ้วนวิทยา
มุ่งหาฝันวันพี่คอย
อุดมการณ์พี่กล้าแกร่ง
ภูแห้งแล้งเด็กเหงาหงอย
ความฝันอันเลิศลอย
หวังเด็กน้อยค่อยพัฒนา
เจือจานช่วยค้ำจุน
หวังเกื้อหนุนการศึกษา
แบกเป้พาดไหล่มา
พร้อมสองขาและหนึ่งใจ
ต่อสู้เพื่อคนยาก
พี่บั่นบากมิสงสัย
ปิดปากลำบากไป
เหนื่อยเพียงไหนพี่ยอมทน
สร้างโรงเรียนอาสา
สอนวิชาทุกแห่งหน
แต่งตัดดัดกมล
เด็กทุกคนพ้นมัวเมา
จากสองเป็นสามสี่
โรงเรียนพี่บนภูเขา
หมอกเหมยเคยซบเซา
เพลงปลุกเร้าหน้าเสาธง
เด็กเด็กส่งเสียงแจ้ว
ยืนเข้าแถวดั่งประสงค์
ธงไทยใหญ่ดำรงค์
สู่ยอดเสาดั่งดาวลอย
ร่างพี่บัดนี้เงียบ
ลมเย็นเฉียบพาเหงาหงอย
ฝันพี่ที่เฝ้าคอย
เสร็จสมหวังดั่งตั้งใจ
เหนื่อยนักพี่พักก่อน
หลับตานอนชั่วอสงไขย์
ยอดดอยเด็กน้อยไทย
แผ่อ้อมใจกล่อมพี่นอน
รักพี่ยิ่งชีวิต
จึงลิขิตเป็นอักษร
เรียงพจน์ร่ายบทกลอน
ถอนสะอื้นกลืนน้ำตา
ชลเนตรที่รินไหล
หล่อหลอมใจยามหวลหา
รักพี่ทุกทิวา
ฝากน้ำตากล่อมครูดอย
"ประภาคาร"
05/23/2012
กลอนบทนี้แซมเขียนจากหัวใจ วันที่เขียนเนี่ยะ น้ำตาไหลเปื้อนสมุดย่นยู่ของแซมไปหมด..
(แซมจะเขียนกลอนในสมุด..ด้วยดินสอ ก่อนที่แซมจะโพสค่ะ.. แซมเรียกสมุดกลอนว่า “สมุดย่นยู่”
และเรียกดินสอว่า “ดินทอทู่” )
แซมเขียนให้พี่ชายที่รักของแซม.. พี่ชายที่อยากจะทำอะไรๆ ให้คนอื่นมาตลอด...
พี่ชายที่คอยแอบช่วย “มะขิ่น” เวลาถูกแม่ตี ....
แซมจากพี่ไปอีกฝั่งฟ้า... พี่จากแซมไปอยู่ดอยไกลโพ้น.....
และตอนนี้.. พี่อยู่ที่ดวงดาว.... กับแม่
กลอนฉบับนี้ แซมเขียนเมื่อสองปีที่แล้ว ... แต่ยังเอามาอ่านอยู่ประจำ
กระทู้นี้ เป็นกระทู้ที่ 1000 ของแซม... แซมอยากมอบพื้นที่ให้พี่ชาย...
แซมอยากอวดพี่.... แซมเก่งรึเปล่าคะ......
รักพี่ที่สุด....
เจ้าแซม
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
