อยากร้อยปัก ถักทอ ตามต่อรัก
อุราชัก ปวดเจ็บ แสนเหน็บหนาว
มองนภา ฟ้ามืด ใช่ยืดยาว
ทุกครั้งคราว กล่าวอ้าง ไม่สร่างซา
ช่างยากเย็น ยิ่งแท้ ไยแปรเปลี่ยน
ตะวันเวียน วนวก สะทกหนา
เห็นเมฆลอย คล้อยทับ สลับมา
พลันเมฆา เคลื่อนออก ช้ำชอกจินต์
ณ ที่เก่า เคยนั่ง ให้ยั้งคิด
ในห้วงจิต ชิดชอบ ไร้ขอบสิ้น
มองออกไป ไกลแสน สุดแดนดิน
เฝ้าถวิล โหยหา หลับตานอน
สะอื้นอ้อน วอนขอ จนท้อไหว
เกาะเกี่ยวใจ ไว้แนบ แอบอกก่อน
ยากจริงแท้ รั้งรัก จักลาจร
ฤทัยออ่น สะท้อนกลับ ให้อับอาย
พันทอง
อกหักครั้ง ที่ร้อย หรือกลอยจิต
จึงหงุดหงิด แช่งชัก บ่นรักหาย
เตือนกี่หน กี่ครา สาธยาย
เชื่อผู้ชาย ง่ายนัก มักเสียที
ก่อนรักใคร ไตร่ตรอง มองให้ถ้วน
ผู้เดียวควร เชื่อถือ นั้นคือพี่
คนน่าอิง จริงใจ นิสัยดี
คบแล้วมี แต่ได้ ไม่ขาดทุน
สุนทรวิทย์
จึงหงุดหงิด แช่งชัก บ่นรักหาย
เตือนกี่หน กี่ครา สาธยาย
เชื่อผู้ชาย ง่ายนัก มักเสียที
ก่อนรักใคร ไตร่ตรอง มองให้ถ้วน
ผู้เดียวควร เชื่อถือ นั้นคือพี่
คนน่าอิง จริงใจ นิสัยดี
คบแล้วมี แต่ได้ ไม่ขาดทุน
สุนทรวิทย์