หวังสักวัน คงพบ ประสบพักตร์
หวังในรัก จักสม อารมณ์เขื่อน
หวังในจิต คิดไป ไยแชเชือน
โลกจะเคลื่อน หรือไม่ ฤทัยปอง
พรมลิขิต ขีดมา พาได้เห็น
คล้ายเดือนเด่น แจ่มฟ้า ไม่น่าหมอง
ร่ายกานท์กลอน อ่อนช้อย ชะม้อยมอง
งามดั่งทอง นพคุณ อบอุ่นทรวง
ถ้าชายใด ได้เจอ ละเมอหา
ต้องอุรา หวามไหว ในทุกช่วง
ขอจงพบ รักเถิด เกิดแดดวง
ขอให้ควง เสี่ยใหญ่ ไว้เกี่ยวดอง
พันทอง
หวังเอยหวัง พรางไว้ ในความฝัน
ความจริงนั้น นอนเหงา เฝ้าหม่นหมอง
อยากให้ฝันเป็นจริง ทุกสิ่งปอง
ได้แต่มอง คนอื่น เขาชื่นทรวง
พรหมลิขิต ขีดไว้ ดังไม่เห็น
หรือให้เป็น คนเหงา ไร้เงาหวง
ร่ายอักษร อ้อนพรหม ตรมแดดวง
อยากประท้วง ทวงถาม หาความจริง
ท่านคงลืม หนึ่งคน บนโลกนี้
ให้ไร้สิทธ์ เสรี ที่สุขยิ่ง
ต้องอยู่เดียวเปลี่วใจ ขาดชายอิง
หรือพรหมทิ้ง ให้ตรม ระทมจินต์....
“สุนันยา”
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
