ณ ค่ำคืนดื่นดาวพรั่งพราวฟ้า
อยากไขว่คว้าหนึ่งดวงห้วงคิดถึง
สู้ลำบากตากน้ำค้างครางคำนึง
อยากกลมกลึงขออยู่ท่ามหมู่ดาว
ความแตกต่างรางเลือนเสี้ยวเดือนดับ
ดาวสลับลอยพร่างเต็มหว่างหาว
ท่ามความเงียบดายเดียวกลับเกรียวกราว
ถามเรื่องราวในใจ...ซึ่งไม่ควร
ยังกล้ำกลืนยืนทน...ต่างคนอื่น
แอบขมขื่นฝืนหลับนับไม่ถ้วน
เสี้ยวที่เจอดาวตกอกรัญจวน
มิอาจชวนพรากพะวงฉุดลงดิน
รอ..ค่ำนี้หนึ่งดาว..วับวาวกลับ
ใคร่ขอหลับริมระเบียงเคียงถวิล
ยังซ้ำซ้อนอ้อนหาน้ำตาริน
หนึ่งกวินท์กลัวหมดสิทธิ์..คิดถึงดาว
มองท้องฟ้ามืดสนิทดูดาวเด่น
มองผ่านเลนท์เห็นดาวสว่างอยู่กลางหาว
ยืนชื่นชมสมสะอางช่างพร่างพราว
แสงแวววาวระยิบระยับจับดวงตา
อยากตะกายว่ายฟ้าสู่แดนสรวง
รีบรับดวงดาวแสนงามยามโหยหา
เฝ้าออดอ้อนอยากช้อนเอาเจ้าดารา
ประคองมาสู่อ้อมกอดอบอุ่นกาย
คิดถึงดาวยามค่ำคืนชื่นดวงจิต
เหมือนมิ่งมิตรเริ่มแรมร้างแล้วจางหาย
มีเมฆหมอกมาบดบังหวังทำลาย
สุดเสียดายพี่ยืนดูอยู่ผู้เดียว..
ริน ดอนบูรพา
๒๓ พ.ค. ๕๕
มองผ่านเลนท์เห็นดาวสว่างอยู่กลางหาว
ยืนชื่นชมสมสะอางช่างพร่างพราว
แสงแวววาวระยิบระยับจับดวงตา
อยากตะกายว่ายฟ้าสู่แดนสรวง
รีบรับดวงดาวแสนงามยามโหยหา
เฝ้าออดอ้อนอยากช้อนเอาเจ้าดารา
ประคองมาสู่อ้อมกอดอบอุ่นกาย
คิดถึงดาวยามค่ำคืนชื่นดวงจิต
เหมือนมิ่งมิตรเริ่มแรมร้างแล้วจางหาย
มีเมฆหมอกมาบดบังหวังทำลาย
สุดเสียดายพี่ยืนดูอยู่ผู้เดียว..
ริน ดอนบูรพา
๒๓ พ.ค. ๕๕