..........................................................
เขาทิ้งน้องไปแล้วแก้วพี่จ๋า
โทษตัวเองไร้ค่าน่าโศกศัลย์
ไม่ดีพอเขาเลยลาจากกัน
เคยวาดฝันพรันดับลับลางเลือน
ฟังเสียงเศร้าเล่าบอกชอกช้ำจิต
หวนให้คิดว่าเราเสมอเหมือน
ใจแทบแตกแหลกสลายคล้ายฟั่นเฟือน
ยังย้ำเตือนเฉือนอยู่ไม่รู้คลาย
อย่ากลาวโทษโกรธตนให้หม่นจิต
อย่าได้คิดผิดทางห่างความหมาย
น้องมีค่าประเสริฐเลิศใจกาย
อย่าเสียดายชายใจบอดพรอดคำลวง
สุดท้ายผมขอขอบคุณทุกๆท่านที่เข้ามาอ่านบนกลอนห่วยๆของผมนะครับ
ขอบคุณจริงๆ
เขาทิ้งน้องไปแล้วแก้วพี่จ๋า
โทษตัวเองไร้ค่าน่าโศกศัลย์
ไม่ดีพอเขาเลยลาจากกัน
เคยวาดฝันพรันดับลับลางเลือน
ฟังเสียงเศร้าเล่าบอกชอกช้ำจิต
หวนให้คิดว่าเราเสมอเหมือน
ใจแทบแตกแหลกสลายคล้ายฟั่นเฟือน
ยังย้ำเตือนเฉือนอยู่ไม่รู้คลาย
อย่ากลาวโทษโกรธตนให้หม่นจิต
อย่าได้คิดผิดทางห่างความหมาย
น้องมีค่าประเสริฐเลิศใจกาย
อย่าเสียดายชายใจบอดพรอดคำลวง
สุดท้ายผมขอขอบคุณทุกๆท่านที่เข้ามาอ่านบนกลอนห่วยๆของผมนะครับ
ขอบคุณจริงๆ
จงเข้าปลอบใจนางให้สร่างโศก
นับเป็นโชคแล้วนั่นที่วันล่วง
ชายใจบอดจากไปไกลพุ่มพวง
ให้ความหวงห่วงหาเมตตานาง
เพราะคุณรักเธอมากจนยากนิ่ง
ให้ที่พักพึ่งพิงอย่าทิ้งขว้าง
เช็ดน้ำตาปลอบขวัญวันรักจาง
ใจบอบบางพลางพลอดโอบกอดเธอ
“ไพร พนาวัลย์”
อย่าถล่มตัวไปเลย กลอนของคุณใช้ได้เลยทีเดียว
เชิญเข้ามาพักผ่อน เพื่อความสุขสงบของจิตใจเถิดนะครับ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
