ฝนแล้งทุกแห่งหน ดุจใจคนหม่นทุกขาม
พระพิรุณโปรยทุกยาม ทุกเขตคามงอกงามพลัน
ฝนหยุดไม่กี่หยด ทุกถิ่นหมดน้ำแห้งขัน
ฝูงชนบ่นประชัน ร ้องเสียงลั่นถูกภัยแล้ง
น้ำขึ้นไม่รีบตัก ไม่ยอมกักไม่ควักแอ่ง
ทำไมนาทุกแปลง ไม่มีแหล่งบ่อน้ำกัน
รีบขุดบ่อในนา เอาไว้ท่ากักน้ำนั่น
น้ำมากท่วมฉับพลัน ยังมีวันอยู่ในนา
ฝนแล้งมีน้ำใช้ ไม่ต้องไปร้องไห้หา
นางแมวไม่ต้องมา ร้องไห้ฟ้าช่วยปรานี
ฝนตกมากก็แช่ง พอฝนแล้งระแหงรี่
แหงนหน้าด่าทุกที ฟ้าไม่มีตาหรือไร?
พิรุณมาตามธรรมชาติ ทุกหยดหยาดสาดลงให้
เจ้าจงเก็บเอาไว้ ฝนขาดไซร้ มีน้ำกัน
“ไพร พนาวัลย์”
มัวแต่บ่น เลยโดนคุณวิทย์ แซงจ้อย
ฝนตก ยกขึ้นแช่ง พอฝนแล้ง แข่งเคี่ยวขัน
ขัดแย้ง สิ้นแบ่งปัน มุ่งประจัญ หันบีฑา
ฝนหนัก มิกักเก็บ มัวกัดเล็บ เหน็บปัญหา
ยามทุกข์ จุกอุรา ต้องก้มหน้า น้ำตาคลอ
จัดสรร ปันมิถูก เพลินแต่ผูก เมินปลูกก่อ
ไม่แก้ แลต้นตอ ต่างเออออ ขอไปที
น้ำท่วม รวมน้ำแห้ง ทำง่องแง่ง ทุกแห่งที่
โรยหน้า ทาผักชี เห็นทุกปี หนีไม่พ้น
สุนทรวิทย์
ขัดแย้ง สิ้นแบ่งปัน มุ่งประจัญ หันบีฑา
ฝนหนัก มิกักเก็บ มัวกัดเล็บ เหน็บปัญหา
ยามทุกข์ จุกอุรา ต้องก้มหน้า น้ำตาคลอ
จัดสรร ปันมิถูก เพลินแต่ผูก เมินปลูกก่อ
ไม่แก้ แลต้นตอ ต่างเออออ ขอไปที
น้ำท่วม รวมน้ำแห้ง ทำง่องแง่ง ทุกแห่งที่
โรยหน้า ทาผักชี เห็นทุกปี หนีไม่พ้น
สุนทรวิทย์