แม้นแววตาฝ้าฟางผิวด่างกระ
มิหน่ายละผละถิ่นแผ่นดินหวง
ดั่งมีมนต์ดลจิตฤทธาทวง
เรียงร้อยบ่วงห่วงถวิลถิ่นมารดา
ความทรงจำย้ำย้อนครั้งก่อนเก่า
เล่นหยอกเย้ากระเซ้ากันชื่นหรรษา
ตระเวนรอบชอบใจตามไร่นา
จับปูปลาหาของเล่นเป็นสุขจัง
หากเป็นได้ใคร่หวนย้อนทวนกลับ
อดีตรับประทับตราวิญญาณ์ฝัง
เรื่องก่อนเก่าเนาจำเนียรเวียนประดัง
ด้วยจิตหวังประทังผ่อนก่อนวางวาย
โอ้วันเคลื่อนเดือนผ่านสังขารโรย
กาลกอบโกยขโมยเราความเยาว์หาย
ถึงแม้นกาลผลาญพร่าพักตรากาย
ใช่ทำลายคลายพะวงสิ้นทรงจำ...
-บูรพาท่าพระจันทร์-
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
