ฟ้าก็ครวญนวลก็ครางด้วยร้างรัก
ยามสิ้นภักดิ์ประจักษ์จิตแจ้งนิสัย
คนมั่นรักภักดียอมพลีใจ
แต่เหตุใดไม่ซึ้งคะนึงชม
หวานเป็นลมตรมนักเมื่อรักลด
ย่อมสิ้นหมดพจมานก็พานขม
เหลือเพียงอกฟกช้ำย้ำระบม
หลงคำคมพรมเล่ห์เสน่ห์ลวง
ฝนจากฟ้าน้ำตาคนล้วนปนพรั่ง
ร่วมประดังสั่งอาลัยทั้งใจสรวง
ขอวอนฟ้าอย่าย้ำซ้ำพุ่มพวง
เพียงพิษรักก็หนักหน่วงยิ่งบ่วงกรรม...
-บูรพาท่าพระจันทร์-
ช้ำฤดี เกินใด ไหนจะเท่า
ต้องอับเฉา เหงาจิต ผิดถลำ
กำเนิดมา เพียงที่ ใช้หนี้กรรม
เฝ้ากระหนำ ซ้ำเติม เพิ่มทวี
พบรักแท้ จริงใจ ไยถูกพราก
ให้ต้องจาก กันไป ดังหน่ายหนี
ระทมท้อต่อกาล มานานปี
อยากหลบลี้ จากอดีด ที่กรีดทรวง
ที่ผ่านมา ถูกลวง ติดบ่วงรัก
กว่าจะหัก จากไกล ปลายสุดสรวง
พบรักแท้ จริงใจไม่หลอกลวง
กลับแพ้ดวง ชะตา ผลาญพร่าใจ....
"สุนันยา"
ต้องอับเฉา เหงาจิต ผิดถลำ
กำเนิดมา เพียงที่ ใช้หนี้กรรม
เฝ้ากระหนำ ซ้ำเติม เพิ่มทวี
พบรักแท้ จริงใจ ไยถูกพราก
ให้ต้องจาก กันไป ดังหน่ายหนี
ระทมท้อต่อกาล มานานปี
อยากหลบลี้ จากอดีด ที่กรีดทรวง
ที่ผ่านมา ถูกลวง ติดบ่วงรัก
กว่าจะหัก จากไกล ปลายสุดสรวง
พบรักแท้ จริงใจไม่หลอกลวง
กลับแพ้ดวง ชะตา ผลาญพร่าใจ....
"สุนันยา"