เลือกคนใหม่มาวินนะดินเอ๋ย
คนเก่านั้นมันเชยแม้เคยโอ๋
ตอนเขาเดินจากไปร้องไห้โฮ
พอโทรมโซกลับมาไม่น่ามอง
คนใหม่นั้นเขาดีเป็นที่พึ่ง
จงคิดถึงน้ำใจที่ใสผ่อง
ยามที่ดินเหว่ว้าน้ำตานอง
เขาประคองด้วยรักให้พักพิง
จงรักคนที่เขารักเราเถิด
เพราะเขาเปิดหัวใจ,ให้ทุกสิ่ง
ตัวดินเองก็รู้เขารักจริง
หากเฉยนิ่งจะเป็น เช่นกากี
“ไพร พนาวัลย์”
คนเก่านั้นมันเชยแม้เคยโอ๋
ตอนเขาเดินจากไปร้องไห้โฮ
พอโทรมโซกลับมาไม่น่ามอง
คนใหม่นั้นเขาดีเป็นที่พึ่ง
จงคิดถึงน้ำใจที่ใสผ่อง
ยามที่ดินเหว่ว้าน้ำตานอง
เขาประคองด้วยรักให้พักพิง
จงรักคนที่เขารักเราเถิด
เพราะเขาเปิดหัวใจ,ให้ทุกสิ่ง
ตัวดินเองก็รู้เขารักจริง
หากเฉยนิ่งจะเป็น เช่นกากี
“ไพร พนาวัลย์”
คิดใคร่ครวญ ครวญใคร่ "ลุงไพร"บอก
มาขัดยอก ซอกใจ ไม่รักนี่
มอบใจให้ ชายแรก แทรกไม่มี
ไม่เหลือที่ สำรอง ไว้สองใจ
ขอทำตาม ผู้ใหญ่ ไปสักหน
จะเลือกคน ที่สอง ครองฝันใฝ่
หากผิดหวัง ทั้งหมด โทษ"ลุงไพร"
ไม่เหลือใคร จอง"ลุงไพร" ไว้ครองแทน..
มาขัดยอก ซอกใจ ไม่รักนี่
มอบใจให้ ชายแรก แทรกไม่มี
ไม่เหลือที่ สำรอง ไว้สองใจ
ขอทำตาม ผู้ใหญ่ ไปสักหน
จะเลือกคน ที่สอง ครองฝันใฝ่
หากผิดหวัง ทั้งหมด โทษ"ลุงไพร"
ไม่เหลือใคร จอง"ลุงไพร" ไว้ครองแทน..
"ดิน"