เสียงฟ้าร้อง ก้องมา คราใกล้ค่ำ
ตะวันต่ำ จวนดับ ลับทิวเขา
เมฆทมึน ที่มี เป็นสีเทา
นกแขกเต้า เฝ้าหนอง มองดูปลา
กระท่อมเก่า คร่ำคร่า หลังคาจาก
ปูด้วยฟาก ไม้ไผ่ ยังไร้ฝา
เป็นรังเก่า เรานอน แต่ก่อนมา
สุนันยา ลาไกล ไม่หวนคืน
คิดถีงเธอ คราใด หัวใจหม่น
เฝ้าทุกข์ทน อาวรณ์ ถอนสะอื้น
แม้จะคราว ข้าวจะกล้ำ น้ำจะกลืน
ก็ต้องฝืน กินไป ต้้งหลายจาน
.......ยากูซ่า........
ตะวันต่ำ จวนดับ ลับทิวเขา
เมฆทมึน ที่มี เป็นสีเทา
นกแขกเต้า เฝ้าหนอง มองดูปลา
กระท่อมเก่า คร่ำคร่า หลังคาจาก
ปูด้วยฟาก ไม้ไผ่ ยังไร้ฝา
เป็นรังเก่า เรานอน แต่ก่อนมา
สุนันยา ลาไกล ไม่หวนคืน
คิดถีงเธอ คราใด หัวใจหม่น
เฝ้าทุกข์ทน อาวรณ์ ถอนสะอื้น
แม้จะคราว ข้าวจะกล้ำ น้ำจะกลืน
ก็ต้องฝืน กินไป ต้้งหลายจาน
.......ยากูซ่า........
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
