มีค้างคาว ราวพัน มันห้อยโหน
โยกตัวโยน บนไทร ไม้ฉำฉา
กัดกินน้ำ ลำไย พืชไร่นา
นานสัปดาห์ เฝ้าจวน สวนพงไพร
หนทางไกล ไฟฟ้า มามิถึง
คอมพ์เน็ตจึง เลยอด หมดสิทธิ์ใช้
อยากแต่งโคลง ลงกานท์ บ้านกลอนไทย
ปวดหัวใจ หงุดหงิด คิดถึงเธอ
ฟ้ามืดดำ ค่ำคืน ตื่นตีห้า
เคยพบหน้า ประจำ นำเสนอ
ว่าเว้าวอน อ้อนออด พลอดละเมอ
ต้องพร่ำเพ้อ เดี่ยวดาย อีกหลายวัน
เก็บลำไย ไปส่ง ล้งเสร็จสรรพ
จะรีบกลับ คืนอยู่ เคียงคู่ขวัญ
คอยประแป้ง แต่งตา อย่าจาบัล
ขาดสุนันย์ พี่แย่ ตายแน่เลย
รพีกาญจน์ 59
เฝ้ารออ้ายรพีฯนี้คืนหวน
เคียงคู่นวล แนบน้อง ครองเขนย
เสร็จงานสวนลำใย ได้ชื่นเชย
คิดถึงเอย เคยอยู่เคียงคู่กาย
จากหลายวัน หลายคืน สะอื้นหา
กลัวสาวสวน สวยกว่าพาพี่หาย
กลัวพี่ลืม สุนันยา มิมากราย
ห่วงเหลือหลาย ใจขื่นกลืนน้ำตา
อย่าเรรวน ป่วนจิด ใจคิดห่าง
อย่าหลงทาง ลืมคอน ใครอ้อนหา
อย่ามองสาวคนอื่น ที่ชื่นตา
อย่าคิดลืมน้องยา ให้ล้าทรวง
ลืมคนคอย ปล่อยให้ ใจถวิล
ลืมยุพิน คนนี้ ที่เคยหวง
ลืมคนไกล เคยปองคล้องแขนควง
ลืมรังรวง สรวงสรรค์ ของบ้านเรา....
"สุนันยา"