ฟ้าก็ครวญนวลก็ครางด้วยร้างรัก
ยามสิ้นภักดิ์ประจักษ์จิตแจ้งนิสัย
คนมั่นรักภักดียอมพลีใจ
แต่เหตุใดไม่ซึ้งคะนึงชม
หวานเป็นลมตรมนักเมื่อรักลด
ย่อมสิ้นหมดพจมานก็พานขม
เหลือเพียงอกฟกช้ำย้ำระบม
หลงคำคมพรมเล่ห์เสน่ห์ลวง
ฝนจากฟ้าน้ำตาคนล้วนปนพรั่ง
ร่วมประดังสั่งอาลัยทั้งใจสรวง
ขอวอนฟ้าอย่าย้ำซ้ำพุ่มพวง
เพียงพิษรักก็หนักหน่วงยิ่งบ่วงกรรม...
-บูรพาท่าพระจันทร์-
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
