เลือกคนใหม่มาวินนะดินเอ๋ย
คนเก่านั้นมันเชยแม้เคยโอ๋
ตอนเขาเดินจากไปร้องไห้โฮ
พอโทรมโซกลับมาไม่น่ามอง
คนใหม่นั้นเขาดีเป็นที่พึ่ง
จงคิดถึงน้ำใจที่ใสผ่อง
ยามที่ดินเหว่ว้าน้ำตานอง
เขาประคองด้วยรักให้พักพิง
จงรักคนที่เขารักเราเถิด
เพราะเขาเปิดหัวใจ,ให้ทุกสิ่ง
ตัวดินเองก็รู้เขารักจริง
หากเฉยนิ่งจะเป็น เช่นกากี
“ไพร พนาวัลย์”
คนเก่านั้นมันเชยแม้เคยโอ๋
ตอนเขาเดินจากไปร้องไห้โฮ
พอโทรมโซกลับมาไม่น่ามอง
คนใหม่นั้นเขาดีเป็นที่พึ่ง
จงคิดถึงน้ำใจที่ใสผ่อง
ยามที่ดินเหว่ว้าน้ำตานอง
เขาประคองด้วยรักให้พักพิง
จงรักคนที่เขารักเราเถิด
เพราะเขาเปิดหัวใจ,ให้ทุกสิ่ง
ตัวดินเองก็รู้เขารักจริง
หากเฉยนิ่งจะเป็น เช่นกากี
“ไพร พนาวัลย์”