ถึงคิดถึงเท่าใดไปไม่ถึง
เหมือนถูกตรึงด้วยตรวนเฝ้าหวนหา
ถูกจำกัดขัดสนจนเงินตรา
เพียงจะยาเยียวไส้แทบไม่พอ
จึงอยากมีปีกกว้างเหมือนอย่างนก
จะบินผกโผไปไม่ระย่อ
แม้ไกลกี่หมื่นไมล์ใจไม่ท้อ
เพียงเพื่อขอซบตักพักเหนื่อยกาย
ดาว อาชาไนย
เพียงรู้ว่าคิดถึง ก็ซึ้งนัก
ฝากความภักดิ์ ฤดียังที่หมาย
แม้นห่างกัน สัมพันธ์ นั้นมิคลาย
วอนพระพาย พัดพา ทุกคราครวญ
คงจะมี สักวัน ดังมั่นไว้
ผสานใย ให้พบประสบหวน
ได้พบวัน ปรากฏ เพื่อปลดตรวน
โศกกำสรวล ห่างไกล ได้ภิรมย์...
"สุนันยา"
ฝากความภักดิ์ ฤดียังที่หมาย
แม้นห่างกัน สัมพันธ์ นั้นมิคลาย
วอนพระพาย พัดพา ทุกคราครวญ
คงจะมี สักวัน ดังมั่นไว้
ผสานใย ให้พบประสบหวน
ได้พบวัน ปรากฏ เพื่อปลดตรวน
โศกกำสรวล ห่างไกล ได้ภิรมย์...
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
