จะรินร้อย ถ้อยความ ลำนำเอ่ย
ใจอยากเผย เปรยออก เพื่อบอกเขา
เพ้อรำพึง ถึงอยู่ อย่างนานเนา
“รู้หรือเปล่า? ใครคนหนึ่ง คิดถึงเธอ”
ห่างหายไปหลายวันพาหวั่นไหว
อยากบอกให้ ได้รู้ อยู่เสมอ
เฝ้านับวัน รอรับ กลับมาเจอ
มิใช่เพียงพร่ำเพ้อละเมอครวญ
ส่งเพลงกานท์ หวานคลอ มารอชื่น
ผ่านวันคืน กลืนกล้ำ ระกำหวน
เมื่อไหร่หนอ ถึงกาล วันย้อนทวน
อย่าเรรวน เหลวไหล เมื่อไกลกัน
“จะรินร้อย ถ้อยคำ ลำนำเอ่ย”
เธออย่าเฉยเลยห่างเส้นทางฝัน
แม้นนานปี ยังมีเรา เฝ้าผูกพัน
อย่าแปรผัน หันห่าง จนร้างลา.....
“สุนันยา”
ให้หอมหวน ล้วนคำ ที่ย้ำพจน์
รินหยาดหยด หวานซึ่ง คะนึงหา
ดุจใจโดน ค่ายกล ต้องมนต์ตรา
นำเข้ามา หลงรส บทสุนทร
✿
คำคมว่า” คิดถึง” จึงอ่อนไหว
แม้นอยู่ไกล พันลี้ มิย่อหย่อน
ขอควบม้า ขี่ตาม เจ้างามงอน
ถ้าแรมรอน ขอฝัน มั่นตราตรึง
✿
ดูสิโน่น ยอดเขา ลำเนาเขต
สุดดวงเนตร แสนไกล จะไปถึง
สลักคำว่า”รักนะ”ให้ตะลึง
ทำซาบซึ้ง เข้าแก่น แท่นดวงใจ
✿ ◕ พ่อค้าพเนจร ◕ ✿
รินหยาดหยด หวานซึ่ง คะนึงหา
ดุจใจโดน ค่ายกล ต้องมนต์ตรา
นำเข้ามา หลงรส บทสุนทร
✿
คำคมว่า” คิดถึง” จึงอ่อนไหว
แม้นอยู่ไกล พันลี้ มิย่อหย่อน
ขอควบม้า ขี่ตาม เจ้างามงอน
ถ้าแรมรอน ขอฝัน มั่นตราตรึง
✿
ดูสิโน่น ยอดเขา ลำเนาเขต
สุดดวงเนตร แสนไกล จะไปถึง
สลักคำว่า”รักนะ”ให้ตะลึง
ทำซาบซึ้ง เข้าแก่น แท่นดวงใจ
✿ ◕ พ่อค้าพเนจร ◕ ✿
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
