ความทรงจำครั้งนั้นฉันจำแม่น
ช่างสุดแสนผิดหวังดั่งสังหรณ์
เป็นลางร้ายหมายเหตุจำใจจร
จากงามงอนขวัญใจไม่กลับคืน
ถึงพี่ไปแต่หัวใจอยู่กับน้อง
ทั้งสี่ห้องดวงใจไม่ขัดขืน
ถึงสุดช้ำแสนช้ำทนกล้ำกลืน
ขอหัวใจมาคืนให้ฉันที
แม้นหัวใจฉันแตกร้างต้องส่งซ่อม
แม้นร่างกายฉันผ่ายผอมหมดราศี
แม้นตัวเธอจากไปไม่ใยดี
แม้นตัวพี่ต้องจมปรักเพราะรักเธอ..
ริน ดอนบูรพา
๑๙ พ.ค. ๕๕
ช่างสุดแสนผิดหวังดั่งสังหรณ์
เป็นลางร้ายหมายเหตุจำใจจร
จากงามงอนขวัญใจไม่กลับคืน
ถึงพี่ไปแต่หัวใจอยู่กับน้อง
ทั้งสี่ห้องดวงใจไม่ขัดขืน
ถึงสุดช้ำแสนช้ำทนกล้ำกลืน
ขอหัวใจมาคืนให้ฉันที
แม้นหัวใจฉันแตกร้างต้องส่งซ่อม
แม้นร่างกายฉันผ่ายผอมหมดราศี
แม้นตัวเธอจากไปไม่ใยดี
แม้นตัวพี่ต้องจมปรักเพราะรักเธอ..
ริน ดอนบูรพา
๑๙ พ.ค. ๕๕
ถ้ารักน้อง ปองนุช ไยหยุดพัก
ทำหาญหัก ใจช้ำ พร่ำเสนอ
ทั้งดวงแด พังยับ ไปกับเธอ
ยังละมอ เพ้อหา ทุกนาที
จำใจจร จากลา ระอาแท้
ชายไม่แล แต่ใจ ฝันใฝ่นี่
ประคองรัก ร่วมกัน ไหวหวั่นมี
แม้บางที ตรมหม่น ยังทนเอา
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
