เมินเสียเถิดหัวใจยกให้แล้ว
เชิญกินแห้วไปเหอะ ปะเลอะ ปะเต่อ
ใจเราสองกลมกลิ้งมันส์จริงเด๊อ
เชิญพร่ำเพ้อคนเดียวไม่เกี่ยวใคร
ใจสองดวงแนบแบ่นจนแบนราบ
คอนกรีตฉาบทาบทาอย่างบ้าใบ้
เชิญมาขุดมาถอนถ้าร้อนใน
เอาปืนใหญ่มายิงให้กลิ้งโลด
ทำไมจึงกลับกลอกมาหยอกยั่ว
พูดไปทั่วไม่หนำมาทำโทษ
จะทวงคืนมันไกลตั้งหลายโยชน์
เพิ่งสมโภชน์แต่งงาน เมื่อวานเอง
“ไพร พนาวัลย์”