[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[D]

ตอน ธรรมชาติ สะอาดงาม

โอ้อกสาว ชาวสวน รันจวนจิต
ไกลห่างมิตร ชิดไกล้ กระไรหนอ
อยู่บ้านสวน เก่าเก่า ยังไม่พอ
เขาไม่รอ ทิ้งไป ยังไม่ลา

อยู่กับสวน กับนา หน้าตาหม่น
ไม่มีคน สนใจ มาใฝ่หา
ตื่นเช้ามา พาพบ แต่ไก่นา
ตามประสา บ้านไร่ จำใจทน

แต่ก็มี ธรรมชาติ สะอาดล้น
ไม่มีมล พิษจับ ให้สับสน
มีแต่น้ำ ในจิต มิตรคนจน
มันยังล้น ออกมา ที่หน้าใจ

เชิญมาเยี่ยม ชาวบ้าน ที่ลานป่า
ตามประสา ชนบท ที่สดใจ
จะได้รับ รู้สิ้น จากกลิ่นไอ
เป็นเช่นไร ธรรมชาติ สะอาดงาม..

หนามเตย

ธรรมชาติ สะอาดงาม ยามหน้าฝน
พิรุณหล่น พร่างพรำ ย่ำตีสาม
พฤกษชาติ ดาษดื่น ชุ่มชื่นตาม
ทิวาหวาม ยามรุ่ง พรุ่งอรุณ

กระดังงา คดเคี้ยว ลดเลี้ยวสอด
คงหมายกอด ต้นรัก ชักมีลุ้น
ต้นธรรมะ นั่นคือ พุทธคุณ
ดูอบอุ่น จุนเจือ เผื่อดาวเรือง

ทานตะวัน นั้นหนอ ชูช่อหัน
หนีพระจันทร์ ขันแข็ง แข่งฟ้าเหลือง
นั่นหอมแท้ แลมะลิ ริชำเลือง
ส่งตาเนือง เจ้าเฟื่องฟ้า ยิ้มหน้าบาน

อยากจะอยู่ในสวน ชวนชื่นฉ่ำ
แต่สาวคร่ำ น้ำฝน จนสะท้าน
โอ้อกเอ๋ย อกใจ ให้ร้าวราน
หนาวใดปาน เท่าหนาวใจ คงไม่มี

"ดิน"

ดินยืมของหนามเตยนิดนึงนะจ๊ะ