น้ำตาคนฝนฟ้าพากันหลั่ง
ขื่นประดังฝังใจอย่างใหญ่หลวง
เช่นอกเราเศร้าฤทัยไร้เพ็ญดวง
ทิ้งคู่ควงลวงจิตปลิดวิญญาณ์
แรกรักเราเล้าโลมโซมสวาท
มิคลาคลาดห่างเหเสน่หา
ตั้งแต่พลบจบค่ำย่ำทิวา
กอดขวัญตาอุราหลงพะวงชม
วันนี้กลายหายวับเหมือนหลับฝัน
เคยเคียงจันทร์พลันตื่นพบขื่นขม
ในอ้อมกอดมอดมลายเป็นสายลม
ต้องตรอมตรมตั้งแต่แม่จากลา
ฟ้าพรั่งพรมลมบนฝนกระหน่ำ
ดั่งเหยียบย่ำซ้ำทรวงให้ห่วงหา
ยามรักเริ่มเพิ่มล้นจนร้างรา
โอ้ฝนฟ้าธาราหลั่งทุกครั้งคราว...
-บูรพาท่าพระจันทร์-
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
