อยากจะแต่ง กลอนรัก ดูสักบท
จึงจารจด จ้องมอง เกือบร้องไห้
ด้วยว่าเรา ไม่หวาน ซาบซ่านใจ
แต่งอย่างไร ไม่เพราะ เสนาะจินต์
หยิบปากกา ขีดเขียน ให้เวียนวก
ในหัวอก ร้าวเหลือ ใยเยื่อสิ้น
ฤทัยสั่น หวั่นหวาด พลาดชีวิน
แม้ยามกิน นอนนั่ง แทบคลั่งตาย
เขียนแล้วอ่าน ผ่านตา ผวาอก
กลอนตลก จริงแท้ ดวงแดหน่าย
ดันมาตก หลังม้า เมื่อยล้ากาย
กระวนกระวาย อายเขิน เขาเมินมอง
ขอโทษที ที่รัก ประจักษ์แจ้ง
กลอนนี้แต่ง เพื่อเธอ เสนอสนอง
ฉันทลักษณ์ อักษรา ท่วงทำนอง
ไม่คล้องจอง แต่หวังให้ คล้องใจเธอ
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
