“ความคิดถึง” หนึ่งสนอง ของความรัก
ให้รู้จัก ปันใจ อาลัยหวน
“ความคิดถึง” คือวลี ที่รัญจวน
คนคู่ควรล้วนสดับกับอารมณ์
คิดถึงใคร นัยหนึ่ง พึงรู้ว่า
ในอุราพาคลั่งหลั่งสุขสม
คิดถึงเขาเฝ้าฝันวันชื่นชม
เกินจะข่มหวนหา..ไม่อาวรณ์
ความคิดถึง มีไว้ ดวงใจสุข
ได้ปลอบปลุกวิญญาคราทอดถอน
ยามเหนื่อยใจมีใครให้อาทรณ์
ได้ออดอ้อนยามเหงาเฝ้าเคียงครอง
แต่อาภัพชีวิตต้องคิดหนัก
มีความรัก เพียงเงาเฝ้าสนอง
ไร้ตัวตนทนฝืนเกินยื่นจอง
คิดถึงต้องมองฟ้า..ทุกคราคราว.
ให้รู้จัก ปันใจ อาลัยหวน
“ความคิดถึง” คือวลี ที่รัญจวน
คนคู่ควรล้วนสดับกับอารมณ์
คิดถึงใคร นัยหนึ่ง พึงรู้ว่า
ในอุราพาคลั่งหลั่งสุขสม
คิดถึงเขาเฝ้าฝันวันชื่นชม
เกินจะข่มหวนหา..ไม่อาวรณ์
ความคิดถึง มีไว้ ดวงใจสุข
ได้ปลอบปลุกวิญญาคราทอดถอน
ยามเหนื่อยใจมีใครให้อาทรณ์
ได้ออดอ้อนยามเหงาเฝ้าเคียงครอง
แต่อาภัพชีวิตต้องคิดหนัก
มีความรัก เพียงเงาเฝ้าสนอง
ไร้ตัวตนทนฝืนเกินยื่นจอง
คิดถึงต้องมองฟ้า..ทุกคราคราว.
"บ้านริมโขง"
ความคิดถึง ตรึงจิต อยากชิดใกล้
วลีใด ไหนนั้น ไม่ทันข่าว
กลั่นมาจาก ทรวงลึก รู้สึกร้าว
บางครั้งหนาว เย็นเยือก ไยเลือกทน
คิดถึงใคร คนหนึ่ง ซึ้งใจมาก
อาลัยหลาก หากเจอ ไม่เพ้อบ่น
ด้วยห่วงหา มานาน ต้องรานรน
ในกมล ล้นหลั่ง คลั่งฤทัย
แม้คิดถึง เพียงใด ให้อนาถ
เหมือนชีวาต หลุดลอย นะกลอยใส
นอนระทม หม่นมาก ไม่อยากไกล
คิดขึ้นมา คราใด ให้หมองมัว
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
