เฝ้าคิดถึง ยิ่งนัก ยามรักจาก
ทำใจยาก จริงแท้ ไยแปรเปลี่ยน
อยากจะลืม ลืมอย่างไร ฤทัยเวียน
นั่งขีดเขียน ไปมา ไม่น่ายล
ยังห่วงหา อาทร แม้ตอนหลับ
ฤทัยกลับ วุ่นวาย ตั้งหลายหน
ทำอย่างไร ดีเล่า เศร้ากมล
ให้หมองหม่น สุดช้ำ ต้องทำใจ
ความคิดถึง ฝากผ่าน ม่านฟ้ากว้าง
บอกถึงความ อ้างว้าง เคว้งคว้างไหว
วันเวลา นานเนิ่น ดำเนินไป
ชิดเคียงใกล้ แนบฝัน ไม่สั่นคลอน
ขอเพียงสอง มั่นใจ ในความรัก
ช่วยฟันฝ่า อุปสรรค ให้หักกร่อน
สี่ห้องใจ มอบซึ้ง จึงอาวรณ์
ฤทัยอ่อน อ้อนหา ผวาครวญ
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
