[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[กามนิต]

ไม่รู้เป็นอะไร อารมณ์เขียนกลอนหายไปหมด ยิ่งเห็นกลอนสุภาพผิดเสียงท้ายวรรคยิ่งหมดอารมณ์ ตัวอย่าง


เขียนกลอนงามตามใจไม่สนคำ
เขียนซ้ำซ้ำเรื่อยไปไม่สะทก
คนมาอ่านผ่านเผือก็เหงื่อตก
คนซกมกเขียนได้ไฉนหนอ


ดูชื่อคนเขียนคะแนนกลอนก็มาก อยู่ก็นาน น่าจะผ่านตากลอนดี ๆ เป็นตัวอย่างมากมาย เขาไม่รู้หรือว่านี่มันลงเสียงท้ายวรรคผิดหมดเลย โบราณาจารย์ท่านคิดค้นมาหมดแล้วว่าเสียงไหนดีเสียงไหนไม่ดี ทำเหมือนไม่อยากเรียนรู้

คำ - เสียงสามัญท้ายวรรคสดับ ท่านว่าไม่นิยม
ทก - เสียงตรีท้ายวรรครับ ท่านห้าม
ตก - เสียงเอกท้ายวรรครอง ท่านห้าม
หนอ - เสียงจัตวาท้ายวรรคส่ง ท่านห้าม

ผิด ผิด ผิดหมด !

ไม่รู้จักแก้ไข

หากอยากเขียนกลอนตามใจตนเอง ก็ไม่ต้องมาลากสัมผัสแบบสุนทรภู่ เขียนไปเลย ให้เห็นไปเลยว่าไม่เอาอย่างครูสุนทรภู่ เช่น


ขีดเขียนอิสระสารสื่อตามอารมณ์
บ่มฝันวันฟ้ามีรุ้ง
เพชรแท้ใช่พลอยหุง
ก็ฉายฉาน


แบบนั้นก็ว่าไป ไม่ตะขิดตะขวงใจเลย หากรู้จักแยกแยะ รู้จักเรียนรู้ วงการนักกลอนไทยจะไม่ถอยหลังเข้าคลองไปมากกว่านี้

ขอบ่นหน่อยเหอะ!