ความพอดีไม่มีที่ยืนเหยียบ
ถูกเอาเปรียบฉ้อฉลต้องทนฝืน
ทุกข์ทวียีย่ำให้กล้ำกลืน
ต้องทำชื่นขื่นใจเก็บในทรวง
แต่อย่าทนคนไม่ดีมายีย่ำ
สร้างเวรกรรมซ้ำซากมากใหญ่หลวง
ช่างสรรแส่แท้ยิ่งคือสิ่งลวง
ทุกอย่างกลวงกลิ้งกลอกเหมือนวอกลิง
เราเป็นคนกมลจำเมื่อย้ำเจ็บ
ต้องจำเก็บเหน็บจิตอย่าปลิดทิ้ง
อุทาหรณ์สอนเตือนเสมือนติง
อย่าให้สิ่งซ้ำซ้ำมาย้ำเอา
จำคือคนทนให้ทำต้องสำเหนียก
ใช้พร่ำเพรียกเรียกตัวหัวมีเขา
ไม่จดจำซ้ำด้านทนกว่าคนเรา
อย่าใจเบาให้เป่าหูดูสิ้นคน...
-บูรพาท่าพระจันทร์-