*****คืนฝนพรำ*****
ละอองฝน หล่นโปรย ลมโบยโบก
กิ่งไม้โยก เอนไหว ใจเหงาหงอย
คราฝนโชย โรยมา น้ำตาปรอย
ใจดวงน้อยเฝ้าครวญ หวนคำนึง
ฤดีดวงปวดร้าว ทั้งหนาวสั่น
ครั้งคืนวัน ฝนปราย ให้คิดถึง
สะท้อนจิต คิดไป ใจรำพึง
คนเคยซึ้ง ห่างหาย ไกลแรมลา
โอ้สายเอย สายใจ ใยสวาท
ฤๅ..สายใย รักขาด ไม่ปรารถนา
จึงจรจาก รักไกล ไม่คืนมา
ลืมหมดสิ้น สัญญา คราฝนริน
นอนกอดหมอน มองออกนอกหน้าต่าง
สุดอ้างว้าง ดายเดียว เปลี่ยวถวิล
น้ำตาหลั่ง พร่างพรู ลงสู่จินต์
ช้ำชีวิน นอนสะอื้น คืนฝนพรำ....
"สุนันยา"
ลมรัก ลมลวง ดังบ่วงบาศ
ประมาท เมื่อไร ได้ถลำ
ถูกคล้อง ถูกเหน็บ เจ็บระกำ
ชอกช้ำ ภินท์พัง ทั้งใจกาย
จดจำ แต่นี้ ชั่วชีวาตม์
ขยาด หวาดหวั่น ขวัญสลาย
เลิกเชื่อ เลิกรัก เลิกทักทาย
ซังกะตาย ยอมแพ้ แก่ลมลวง
สุนทรวิทย์
ประมาท เมื่อไร ได้ถลำ
ถูกคล้อง ถูกเหน็บ เจ็บระกำ
ชอกช้ำ ภินท์พัง ทั้งใจกาย
จดจำ แต่นี้ ชั่วชีวาตม์
ขยาด หวาดหวั่น ขวัญสลาย
เลิกเชื่อ เลิกรัก เลิกทักทาย
ซังกะตาย ยอมแพ้ แก่ลมลวง
สุนทรวิทย์