ปล่อยใจตนวนว่ายกอดก่ายทุกข์
ไร้สนุกสุขหายไม่หมายสม
เปิดความหลังนั่งฝืนกลืนระทม
เกินจะข่มใจห่างอย่างร้าวรอน
มองแผลเป็นเด่นชัดเกินปัดเป่า
เห็นแล้วเศร้ายังขมตรมสมร
อยู่กับความชอกช้ำลำนำกลอน
พร่ำอาวรณ์นอนเหงาร่ายเล่าความ
ไยโหยหาอาวรณ์สะท้อนจิต
รู้สึกผิดคิดย้ำกระหน่ำถาม
หรือเพราะตนหม่นท้อหนอทุกยาม
เกินจะห้ามใจหวนรัญจวนจินต์
หากยังหวนโหยหาไยลาจาก
ไยต้องพรากจากคู่อยู่ถวิล
เป็นผู้แพ้หรือไร..ใจรวยริน
รักขาดสิ้นกลิ่นหาย..ได้อย่างไร..?
ไร้สนุกสุขหายไม่หมายสม
เปิดความหลังนั่งฝืนกลืนระทม
เกินจะข่มใจห่างอย่างร้าวรอน
มองแผลเป็นเด่นชัดเกินปัดเป่า
เห็นแล้วเศร้ายังขมตรมสมร
อยู่กับความชอกช้ำลำนำกลอน
พร่ำอาวรณ์นอนเหงาร่ายเล่าความ
ไยโหยหาอาวรณ์สะท้อนจิต
รู้สึกผิดคิดย้ำกระหน่ำถาม
หรือเพราะตนหม่นท้อหนอทุกยาม
เกินจะห้ามใจหวนรัญจวนจินต์
หากยังหวนโหยหาไยลาจาก
ไยต้องพรากจากคู่อยู่ถวิล
เป็นผู้แพ้หรือไร..ใจรวยริน
รักขาดสิ้นกลิ่นหาย..ได้อย่างไร..?
"บ้านริมโขง"